แปลกแยก...

เคยรู้สึกว่า เราไม่ใช่คนของที่นี่ ทั้งที่เราอยู่ที่นั่นมานานแล้วไหม?

ตอนนี้ผมรู้สึกประมาณอย่างนั้น จะนั่งอยู่ตรงไหน ๆ ก็รู้สึกว่าไม่ใช่ที่ของเราเลย ทั้งที่เคยนั่งมาตลอด
จะรู้สึกดีขึ้นก็ตอนที่มานั่งคนเดียวนี่แหละ ใครรู้บ้างว่าเป็นเพราะอะไร...
เพราะเรารู้จักตัวเองมากขึ้น จึงทำให้ต้องหาหนทางใหม่ ๆ วิธีการใหม่ ๆ
เพราะเรารู้จักสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ ดีขึ้น จึงรู้สึกชินชากับสิ่งแวดล้อม
เพราะเรารู้จักด้านอื่น ๆ ของคนรอบข้างมากขึ้น จึงรู้สึกว่าเกิดความแตกต่าง
นี่เป็นความรู้สึกที่แปลกแยกใช่ไหม? จะมีผลกับชีวิตไหม? จะมีผลกับการใช้ชีวิตไหม?

ผมเองมีความรู้สึกแบบนี้นาน ๆ ครั้ง แต่ช่วงหลัง ๆนี่ รู้สึกว่าจะเป็นบ่อย...
น่าจะเป็นเพราะหาคำตอบให้กับคำถามต่าง ๆ ในหัวตัวเองไม่ได้ หรือได้ก็ไม่ดีละมั้ง
พยายามทำความเข้าใจในตัวคนอื่น ก็ยังเข้าใจได้ยากอยู่ดี..

ที่ ๆ สบายใจที่สุด คือบ้านของตัวเอง
คนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุด คือคนที่บ้าน
อยู่ด้วยกัน ถึงไม่ได้นั่งคุยกัน ก็รู้สึกว่าไม่อยู่โดดเดี่ยว

ดีนะที่เข้าใจสิ่งต่าง ๆ มากขึ้น แล้วไม่เก็บความรู้สึกแบบนี้ไว้นาน...
ไม่งั้นอาจเป็นโรคซึมเศร้าได้...

พยายามมองทุกอย่างเข้าไปข้างใน เพื่อทำความเข้าใจถึงความเป็นไปของพวกมัน...
ถ้าเข้าใจทั้งหมด คงไม่มีอาการแบบนี้ แต่ตอนนี้ยังเข้าใจไม่หมดเลยนะ..