ไปเชียงใหม่คราวนี้ รู้สึกแปลกหูแปลกตาไปเหมือนกัน หมอกควันที่เป็นข่าวว่าหนา ๆ ก็จางลงไปเพราะเพิ่งมีฝนตกลงมา ก็ช่วยชาวเมืองไปได้เยอะ
อีกอย่างที่พักคราวนี้ อยู่ตรงประตูท่าแพเลย ทำให้อยู่ท่ามกลางดงของชาวต่างชาติ
เมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ทำให้ได้พบเจออะไรมากมาย ทำให้เกิดคำถามกับตัวเองขึ้นหลายอย่าง
เห็นชาวต่างชาติ ขี่มอเตอร์ไซค์ย้อนศร ซ้อน 3 มาด้วย แล้วก็ไม่ใส่หมวก ส่งเสียงโวยวายตลอดเวลา
น้องที่มาด้วยกันตั้งคำถามว่า ตามที่รู้มา ชาวต่างชาติพวกนี้ เป็นพวกมีระเบียบวินัยนี่ แต่ทำไมเมื่อมาเที่ยวบ้านเรา แล้วจึงชอบทำอะไรฝ่าฝืนกฏระเบียบ
พอผมมองไปรอบ ๆ ก็พบ
ชาวต่างชาติที่ทำตัวฝ่าฝืนกฎระเบียบอยู่ทุกที่
คำตอบที่พอจะตอบได้คงเป็นเพราะ พวกเขามาจากประเทศที่มีระเบียบวินัยอยู่แล้ว เมื่อไปในที่ ๆ ไม่ใช่มืองที่เคร่งครัดนัก จึงปล่อยตัว ปล่อยใจเต็มที่
เพราะยังไงธรรมชาติของมนุษย์ ก็มักจะพยายามทำตัวให้โดดเด่นแตกต่างจากคนอื่นอยู่แล้ว
แต่สิ่งหนึ่งที่ทำเป็นลืมไม่ได้ ก็คือ
เพราะพวกเขาเห็นตัวอย่างของคนที่อยู่ในบ้านเราเองนี่แหละที่เป็นพวกชอบฝ่าฝืนกฎ ไม่สนใจกติกาของสังคม ข้ามถนนตามใจตัวเอง ไม่สนใจสัญญาณไฟจราจร ขับมอเตอร์ไซค์ย้อนศร หรือซ้อน 3 ไม่สวมหมวกกันน็อก ส่งเสียงดังในที่สาธารณะ ฯลฯ
เมื่อเขาเห็นตัวอย่าง เขาจึงกล้าที่จะทำโดยไม่คิดว่าเป็นสิ่งที่ผิดอะไร คงต้องโทษพวกเรากันเองนี่แหละที่ทำตัวเป็นตัวอย่างแย่ ๆ ให้กับพวกเขา
ตอนเช้าตื่นมาแต่เช้านั่งอ่านหนังสือรับอากาศเย็น ๆ ลมพัดอ่อน ๆ สบาย ๆ เห็นว่าบางห้องเปิดประตูมาแต่เช้า มีผู้หญิงวัยรุ่นบ้าง วัยกลางคนบ้าง ออกมาจากห้องพัก
อีกซักพัก ชาวต่างชาติเจ้าของห้องจึงจะออกมา ผมเลยเข้าใจว่า เป็นหญิงบริการนะ ไม่ใช่ผู้เข้าพัก บางห้องก็เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า บางห้องก็พาเข้ามาทีละ 2 คน 3 คน
โดยส่วนตัวแล้ว ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ซื้อบริการทางเพศ เนื่องมาจากความคิดส่วนตัว อย่าง มันเป็นการค้ามนุษย์อย่างหนึ่ง มันเป็นการดูถูกผุหญิงซึ่งเป็นเพศแม่อย่างหนึ่ง
และอีกหลาย ๆ เหตุผลส่วนตัว แต่ผมก็ไม่ได้ดูถูกผู้ที่มีอาชีพแบบนี้ และหลาย ๆ ครั้งก็มีโอกาสนั่งคุยกับพวกเธอ บางคนก็มีความฝันที่จะเรียนให้สูง ๆ แต่ไม่มีเงินสนับสนุน
บางคนก็มีความจำเป็นทางครอบครัว บางคนก็ประสบปัญหามีลูกตั้งแต่วัยรุ่น ทำให้ขาดโอกาสทางการศึกษา และต้องการให้ลูกของตัวมีการศึกษาสูง ๆ
ทุกคนที่ทำงานนี้ต้องการเงิน โดยมีเหตุผลต่าง ๆ กันไป ซึ่งผมพอจะเข้าใจได้ ตราบใดที่ความเหลื่อมล้ำทางสังคมในบ้านเรายังดำรงอยู่
สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือ บางคนต้องการเงินเพื่อไปใช้กับสิ้นของสิ้นเปลือง ตามกระแส แฟชั่น เทคโนโลยี ยาเสพติด อาจเป็นเพราะพวกเขายังไม่เข้าใจถึงสิ่งสำคัญในการดำรงชีวิต
หรือเพราะประสบการณ์การใช้ชีวิตน้อย หรือเพราะตัวอย่างที่ดี ๆ ในสังคมมีไม่เพียงพอ ผมเคยอ่านรายงาน หรือสารคดีเกี่ยวกับการค้ามนุษย์แบบนี้มาบ้าง แต่ไม่คิดว่าจะมีคำตอบสำหรับทุกคำถาม
ซึ่งผมก็ยังคงไม่สามารถหาคำตอบที่ชัดเจนมาเพื่อแก้ข้อสงสัยของตัวเองได้ต่อไป
มีเวลาไปเดินถนนคนเดินวันเสาร์ ที่ถนนวัวลาย แหล่งผลิตเครื่องเงินของเชียงใหม่ ก็รู้สึกเฉย ๆ เพราะของที่คนเอามาขายกลับเป็นของดาษ ๆ ที่หาได้ในหลาย ๆ ร้าน ที่ตั้งในถนนคนเดิน
ซึ่งแตกต่างกับถนนคนเดินวันอาทิตย์ ที่มีของที่ขายความคิดมาเยอะมาก แต่ข้อดีอย่างหนึ่งคือชาวบ้านที่เปิดร้านขายเครื่องเงินอยู่สามารถจะมีลูกค้าเพิ่มมากขึ้นจากการที่ปิดร้านให้ช้าลง
เพราะมีถนนคนเดิน ร้านอาหารก็มีโอกาสขายได้มากขึ้น ถึงร้านริมทางในถนนคนเดินจะไม่น่าสนใจนัก แต่การเปิดถนนคนเดินที่ถนนวัวลาย เป็นการสร้างโอกาส สร้างรายได้ให้กับคนในท้องถิ่นมากขึ้น
อีกเรื่องหนึ่งก็คือมักมีคนถามว่า เดินทางมา หรือกลับด้วยเครื่องบินไหม? ซึ่งคนส่วนใหญ่รู้ว่าเครื่องบินประหยัดเวลา แต่รู้บ้างไหมว่ามันปล่อยคาร์บอนไดออกไซค์และกินน้ำมันมากกว่ารถยนต์กี่เท่า
รวมไปถึงเสียงที่ส่งออกมากระทบสิ่งแวดล้อม และอีกอย่างหนึ่งของผม การเดินทางถึงเป้าหมายนั้นสำคัญมากเท่า ๆ กับประสบการณ์ระหว่างการเดินทาง หรือบางทีระหว่างการเดินทางอาจจะสำคัญกว่าด้วยซ้ำ
อาจเป็นเพราะผมมีความคิดในลักษณะนี้ จึงมีเพื่อนที่ไม่เข้าใจผมเป็นจำนวนมาก และบางอย่างผมคิดว่าถ้าอธิบายความคิดออกไป คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจ รวมทั้งไม่พยายามจะเข้าใจ
แต่ถ้าเป็นคนที่รู้จักผมดี คงเข้าใจได้ว่า ผมเป็นไปอย่างที่ผมเป็น
เพราะว่าผมคิดผมจึงเป็น
ไม่มีใครที่ทำอะไรแบบไม่มีเหตุผล พอ ๆ กับไม่มีสิ่งใดที่เกิดขึ้นในโลกนี้เป็นเรื่องบังเอิญหรอกนะ
บทความ
