วันเสาร์ที่ผ่านมาตอนเช้า ระหว่างที่กำลังมองดูกล้วยไม้ ต้นไม้ใบไม้ที่บ้าน พอมองไปที่พื้นดินแถวนั้น สายตาก็ไปสะดุดกับสีเทา ๆ ตุ่น ๆ รูปทรงรี ๆ บ้าง เหมือนจานบ้าง กระจายตัวอยู่ ก็ดีใจซิครับ มันคือเห็ดโคน เยอะแยะเชียว ไม่ใช่ว่าที่บ้านไม่เคยมีเห็ดโคนนะ มันก็ขึ้นของมันทุกปีแหละ ในสวนก็เยอะ ตรงที่มันขึ้นนี่ก็เคย พอไปเปิดแผ่นกระเบื้องหลังคาที่วางไว้ข้าง ๆ นั้น ก็เจออีก... พร้อมด้วยรังปลวก.. ก็นะ ถ้าเจอเห็ดโคน แสดงว่าแถว ๆ นั้นรังปลวกอยู่ คราวนี้เป็นกับตาเลย เห็ดโคนมันออกมาจากรังปลวกตรง ๆ เลย ถ้าเรารู้จักอยู่ร่วมกับมันบ้าง ก็มีประโยชน์ร่วมกันได้ละนะ โลกนี่ไม่มีอะไรที่มีประโยชน์ หรือมีโทษ อย่างเดียวหรอก
พอเจอเห็ดก็เก็บซะ คิดขึ้นมาได้ว่า จะเอามาทำอะไรกินละ เลยเดินไปตามแม่มาเก็บต่อ แล้วก็ให้แม่ไปทำกับข้าวหมดเลย แม่ก็ว่าเจอเห็ดโคนเนี่ย เขาว่าจะโชคดี แน่ละ ถ้าเจอก็เอามาทำอาหารกินได้ เป็นโชคดีอย่างแรก แต่ถ้าเจอเยอะมาก ๆ จนกินไม่ทันเอาไปขายก็โชคดีอย่างที่สอง ถือว่าเป็นโชคสองชั้นเลยนะ สรุปว่าแม่เอาไปต้มน้ำปลา พ่อก็ชอบ แม่ก็ชอบ ผมก็มีความสุข กรุงเทพฯ ในบ้านตัวเอง มีเห็ดโคน จะหาบรรยากาศแบบนี้ได้ที่ไหน เก็บได้ พ่อกับแม่กินอร่อย แล้วผมก็มีความสุขไปด้วย ยังมีเห็ดอีกหลายอย่างที่ขึ้นที่บ้าน จากนี้ว่าจะเก็บข้อมูลเห็ดที่ขึ้นที่บ้านบ้างละ เผื่อจะมีประโยชน์..
พอสาย ๆ ก็ทำต้นไม้ จะเอาไปให้คุณป้าที่เคารพนับถือกัน ในโอกาสขึ้นบ้านใหม่ เมื่อวันศุกร์ ไปซื้อต้นไม้ที่เทเวศร์มา ได้ต้นพลูลงยา ใบสวย คุยกันกับคุณลุงคุณป้าเจ้าของร้าน หลายเรื่อง เรื่องต้นพลูลงยา เรื่องกล้วยไม้ คุณลุงแกก็ว่าแกเป็นลูกศิษย์อาจารย์ระพีด้วย ผมก็เลยว่าคงต้องไปคุยกันบ่อย ๆ หาความรู้เพิ่มเติมซะหน่อย ไว้จะถ่ายรูปพลูลงยา มาให้ดูกันนะ
เอาพลูลงยา 2 กระถางมาใส่ในกระถางใหญ่แบบแขวนได้ เพราะมันเลื้อยขึ้น หรือย้อยลงไปก็ได้นะ กระถางนี้จะเอาไปให้เขา ส่วนอีกต้นก็ลงในกระถางเหลี่ยมทรงสูงหวังจะให้มันย้อยลงเป็นหลัก ของแบบนี้ต้องลอง ยังไงก็เป็นการปลูกครั้งแรก เป็นกรณีศึกษาน่ะ กระถางแขวน เดี๋ยววันอาทิตย์ค่อยเอาไปให้เขา ตอนเย็น ๆ ก็ออกไปซื้อปลากัดมาใส่บ่อน้ำที่บ้านไว้บ่อละตัว หวังว่าคงอยู่รอดนะ เจ้าปลากัดน้อย พอวันอาทิตย์ก็เข้าสวนไปหาปลากิม กับพวกแมดงน้ำมาใส่บ่อเป็นเพื่อนเจ้าปลากัด แล้วก็เก็บเอาจอกมาใส่ไว้ด้วย เอาไว้ให้เป็นที่หลบแดดของเจ้าปลา ๆ ทั้งหลาย ตอนเย็นก็เอาพลูลงยาไปให้คุณป้าตามที่ตั้งใจไว้สำเร็จไปอีกหนึ่งเรื่อง พอตกมืดฝนตกหนัก ฟ้าคะนอง เลยไม่ได้เปิดโทรทัศน์ ซึ่งก็ไม่ได้เดือดร้อนนะ ยังไงผมก็ชอบอ่านหนังสือมากกว่าอยู่แล้ว
นั่งอ่านได้ซักพัก ง่วงเลยนอนเร็วเลย มาตื่นอีกทีตอนตีสอง ด้วยเสียงเจ้ามาวินเห่าดังมาก ส่วนเจ้าสองมะยังเงียบ ๆ อยู่ แสดงว่าไม่ได้เป็นคนแปลกหน้าเข้ามาในซอยละ เลยรีบลงไปดูที่บ้านพี่ เจอเลย เจ้ามาวินกำลังเห่าใส่ลูกแมวตัวเล็ก ๆ อยู่ ลูกแมวมาจากไหน? ฝนก็ตกจนเจ้าแมวน้อยเปียกโชกไปหมด เจ้ามาวินก็เห่าไม่ยอมหยุดจนพี่ชายลุกมาช่วยกันแยกเจ้ามาวิน และล้อมจับเจ้าแมวน้อย กว่าจะจับได้ก็เกือบครึ่งชั่วโมง ดูมันอ่อนแอ น่าจะหลงกับแม่มันนะ ไม่รู้นานรึยัง หวังแต่คงไม่ใช่มีคนมาปล่อย
เพราะถ้าเอามาปล่อยก็เรียกได้ว่าชั่วจริง ๆ พอจับได้เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้มันเสร็จ ปัญหาต่อมาคือ แล้วจะเอาไปไว้ที่ไหนละ บ้าานพี่ก็เจ้ามาวิน บ้านผมก็เจ้าสองมะ เลยเอาไปใส่กรงไว้ที่บ้านแม่ละกัน มีแมวตั้ง 5 ตัว แม่มาบอกด้วยว่าเก็บลูกแมวได้.. บอกแม่ว่านี่ไงโชคมาแล้ว แม่งัวเงียอยู่
คงไม่เข้าใจนะว่า ผมหมายถึงเหมือนที่แม่บอก เจอเห็ดโคนจะโชคดี นี่ไงได้แมวมาตัวหนึ่ง ได้โชคเป็นสัตว์สี่ขา หวังว่ามันจะแข็งแรงพอที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้นะ ผมก็คงช่วยได้เท่านี้แหละ เดี๋ยวเย็น ๆ ค่อยไปดูมันอีกที..
เพราะเรียนรู้ที่จะใช้เวลา จึงไม่มีช่วงเวลาใดที่เนิ่นนานเกินไป
เพราะเรียนรู้ถึงการอยู่ร่วมกัน จึงได้มีโอกาสเจอสิ่งที่เอื้อประโยชน์ต่อกัน
เพราะเรียนรู้ที่จะใส่ใจสิ่งเล็กน้อย จึงได้มีโอกาสช่วยชีวิตเล็ก ๆ อีกชีวิตหนึ่ง
อย่าปล่อยสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ผ่านไป โดยไม่สังเกตุ อย่าคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางจนไม่อยากอยู่ร่วมกับผู้อื่น ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เวลาจะได้ไม่มีความสำคัญ
อยากเจอเห็ดโคนอีก แต่ไม่อยากได้ลูกแมวแล้วนะ...
บทความ
