สวนสัตว์มนุษย์

สัปดาห์ที่ผ่านมา ได้ไปทำงานที่จังหวัดสุโขทัย ซึ่งถ้านับจากครั้งสุดท้ายที่ได้ไปก็เจริญขึ้นมาอีกหน่อยนึง และยังเป็นจังหวัดที่น่าอยู่เหมือนเดิม

สิ่งหนึ่งที่ต้องเจอคือผู้คนใหม่ ๆ ที่หลากหลายทั้งเรื่องพื้นฐาน สิ่งแวดล้อม และความรู้ความเข้าใจในส่วนต่าง ๆ เหมือนที่ผมเคยบอกว่าผมอาจเก่งในเรื่องหนึ่ง แต่ก็ไม่มีทางเก่งกว่าชาวนาในเรื่องการทำนา ไม่มีทางเก่งกว่าชาวประมงถ้าต้องไปจับปลา

เรื่องพวกนี้เป็นส่วนหนึ่งที่บอกได้ว่า มนุษย์เราเท่าเทียมกันทุกคน เพราะไม่มีคนไหนที่จะรู้ไปทั้งหมด เก่งไปทุกเรื่อง ทำได้ไปทุกอย่าง มนุษย์จึงต้องการการอยู่เร่วมกันเพื่อให้ได้ทุกอย่างตามความต้องการของตน เพื่อความอยู่รอด แต่ก็แปลกนะที่บางกลุ่ม บางประเทศ จ้องแต่จะทะเลาะกันเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
คนที่ต้องการแต่ประโยชน์ส่วนตัวนี่ เป็นพวกที่น่าสงสารนะ เพราะเขาไม่สามารถเอาชนะสัญชาตญาณพื้นฐานได้ ทำให้ไม่ต่างกับสัตว์โลกทั่ว ๆ ไปที่ไม่คิดถึงเรื่องใด ๆ นอกจากตามใจสัญชาตญาณของตัวเอง

ส่วนหนึ่งก็มาจากคำถาม ที่มาจากผู้คนใหม่ ๆ ที่ได้เจอกันครั้งนี้ คำถามที่ผู้ชายส่วนใหญ่มักจะเจอถามเมื่อไปยังที่ใหม่ ๆ ก็คือมาถึงยัง? ซึ่งหมายถึงว่า ได้นอนกัผู้หญิงที่นี่หรือยัง?
ผมคิดว่าหลาย ๆ คนคงเคยโดนคำถามประเภทนี้มาบ้าง ซึ่งไม่แปลกที่เขาจะถามเพราะ ความเข้าใจ ความเชื่อของพวกเขายังคงเป็นเช่นนั้น
และเนื่องจากพวกเขาไม่รู้จักผมมาก่อนจึงถาม ซึ่งผมก็ได้แต่ยิ้ม ๆ แล้วตอบปฎิเสธ ผมเรียนรู้มาแล้วว่ามนุษย์ ยอมรับไม่ได้กับคนอื่น ๆ ที่ดำรงชีวิตไม่เหมือนตน และจะเริ่มต่อต้าน
หากบอกไปว่าคนที่เดินทางตลอดเวลา ไปไหนมาไหนมาทั่ว ไม่เคยเที่ยวผู้หญิง คนเขาก็ไม่เชื่อ สู้เงียบไว้ดีกว่า
โดยส่วนตัวแล้ว ผมไม่สนับสนุนพวกที่เที่ยวผู้หญิงเพราะผมคิดว่าเป็นการไม่ให้เกียรติผู้หญิงอย่างหนึ่ง แต่ผมไม่ได้ต่อต้านผู้หญิงที่ทำงานแบบนี้ เพราะพวกเธออาจมีทางเลือกที่น้อยกว่าคนอื่น
แต่ผู้ชายที่ไปซื้อบริการนี่ คงเรียกได้ว่าไม่ให้ความสำคัญกับเพศหญิง และเอาแต่ตัวเองเป็นใหญ่ อันค่านิยมที่ยังคงมีมากอยู่ในบ้านเรามั้ง สืบเนื่องมาจากกการที่จำเป็นต้องมีลูกมาก ๆ เพื่อสืบสกุล และเผื่อไว้ถ้ามีการตาย ตั้งแต่ในสมัยก่อนที่ยังไม่มีการแพทย์ที่เจริญอย่างทุกวันนี้ ผู้ชายไทยเลยคิดว่าการมีผู้หญิงมาก ๆ เป็นเรื่องที่ถูกต้อง ถ้าจะแก้ค่านิยมนี้ คงต้องเริ่มจากตัวอย่างของคนในวัยเราละนะ
อีกส่วนหนึ่งคือการที่ไปนั่งมองดู ผู้หญิงเต้นรูดเสา หรือ โคโยตี้  ก็เป็นอีกอย่าง เมื่อก่อนผมก็ชอบไปนะ แต่หลายปีหลังมานี่ กลับรู้สึกว่า การไปนั่งดูเรื่องพวกนี้ เหมือนกับการเข้าไปสู่ สวนสัตว์มนุษย์นะ
และผมไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งในการส่งเสริมให้เกิด สวนสัตว์มนุษย์ เลยเกิดความรู้สึกไม่อยากดูขึ้นมาละ
เวลาที่ผมจะอธิบายเรื่องที่ผมไม่เที่ยวผู้หญิง คนก็มักจะรู้สึกหมั่นไส้ หรือไม่เชื่อ แต่มันก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ นะ เลยไม่ค่อยอธิบายให้ใครฟัง
คนเราจะมีสัมพันธ์กันมันควรเกิดมาจากความรักความชอบไม่ใช่หรือ คนเราไม่ใช่สัตว์ที่จะมีสัมพันธ์กับใครก็ได้ ตามความต้องการ ตามสัญชาตญาณในการสืบพันธ์ของตัวเอง
สัตว์มนุษย์ แตกต่างกับสัตว์อื่นตรงที่มีความคิด มีจิตใจ ไม่ได้ทำตามสัญชาตญาณอย่างเดียว

และผมก็เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น ถึงแม้ว่าในหลาย ๆ ครั้งผมจะรู้สึกแปลกแยก ผิดที่ผิดเวลา แต่ก็ต้องเรียนรู้ที่จะรักษาตัวตนของตัวเองให้อยู่ได้ในหลายๆ สภาวะ

หากคนเรายังมีค่านิยมแบบนี้อยู่ คนเรามีความรู้สึกพึงพอใจ กับการเห็นคนอื่น ๆ มาแสดงสัญชาตญาณพื้นฐานให้ อีกหน่อย คงได้เห็น สวนสัตว์มนุษย์ จริง ๆ ขึ้นมา
มีการเก็บค่าเข้า มีป้ายแสดง มุมนั้น กระเหรี่ยงคอยาว มุมโน่นโคโยตี้ เลี้ยวขวาข้างหน้าเป็นการเต้นรูดเสา แต่ถ้าเลี้ยวซ้ายเป็นโชว์ชายชาย

รู้สึกว่าตัวเองเป็นชนกลุ่มน้อยในสังคมนี้ยังไงไม่รู้แฮะ
แต่เป็นชนกลุ่มน้อยที่รักสันโดษด้วยความพึงใจของตัวเองนะ