ความกลัว

เคยกลัวอะไรกันไหม? ผมเชื่อว่าทุกคนคงต้องมีอะไรที่กลัวกันอยู่ทั้งนั้น..
เพียงแต่จะแสดงความกลัวนั้น ๆ ออกมาหรือไม่เท่านั้นเอง
สะกดความกลัวได้จะกลายเป็นความกล้า แต่หากปล่อยออกมาทั้งหมด ความกลัวจะทำให้คุณกลายเป็นคนขลาด

แต่ถ้าไม่มีความกลัวเลยคุณก็กลายเป็นผู้ที่ไม่ควรคบหาด้วย คุณอยากเป็นคนแบบไหนกันนะ...
เมื่อวันเสาร์ พึ่งรู้ว่าเจ้ามะระ ลูกชายตัวแสบก็มีความกลัวเหมือนกัน กลัวเสียงพลุดัง ๆ
ตอนแรกที่มีเสียงพลุก็ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร ถึงพยายามเปิดมุ้งลวดจะเข้ามาหาในบ้านตลอด
ออกไปตี อีกสักพักก็มาอีกแล้ว ผิดปกติ เลยสังเกตว่าคงเป็นเสียงพลุนี่เอง
เลยออกไปหา เจ้ามะระก็รีบไปนั่งตักแม่มันทันที ซึ่งธรรมดา อาการแบบนี้ หนูมะลิจะชอบใช้เพื่ออ้อนแม่เขา ส่วนเจ้ามะระไม่เคยนั่งตัก

พอนั่งตักเสร็จก็เอาหัวซุกเข้าให้ก่อน พอพลุดัง ๆ อีก ก็วิ่งมากาผม นั่งตักแล้วก็เอาหัวซุก
เขาคงกลัวมากจริง ๆ ส่วนหนูมะลิ เฉย ๆ มองผมท มองแม่เขาที คงสงสัย ว่ามะระเป็นอะไรมั่ง
แล้วก็พยายามเล่นด้วย... ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย...
คงเป็นหน้าที่เพิ่มขึ้นมาอีก ว่าถ้าช่วงที่มีเสียงพลุ ในเทศกาลต่าง ๆ คงต้องอยู่บ้านซะแล้ว....

ในส่วนความกลัวของตัวผมเองนั้น คงไม่มีอะไรที่เป็นรูปธรรมนะ งู, ผี หรืออะไรที่คนอื่น ๆ เขากลัวกัน ก็ไม่ได้รู้สึกถึงขนาดจะกลัว
แค่ไม่อยากเจอเฉย ๆ นะ ความกลัวของผมคงเป็นเรื่องของศีลธรรมละมั่ง กลัวบาป กลัวผลกรรม ที่จะย้อนกลับมา

อาจเป็นข้อดีที่ผมมีความกลัวอยู่นะ เพราะมันทำให้ผมไม่อยากและไม่ชอบที่จะทำชั่ว ทำเลว อะไร ถึงแม้จะมีโอกาสก็ตาม

เมื่อสังเกตความกลัวจะเห็นหลาย ๆ อย่างที่มีประโยชน์

กลัวตาย ทำให้พยายามมีชีวิตอยู่
กลัวจน ทำให้พยายามทำงาน
กลัวอด ทำให้ขยันทำกิน
กลัวบาป ทำให้อยู่ในศีลในธรรม
กลัวกรรม ทำให้ระมัดระวังการกระทำของตัว
กลัวชั่ว ทำให้ทำความดี
กลัวผี ก็ไม่อยากทำอะไรที่ผีไม่ชอบ ซึ่งมักเป็นเรื่องขัดศีลธรรม อย่างไม่อย่างตัดไม้ เพราะกลัวเจ้าป่าจะลงโทษ

แล้วคุณละมีความกลัวแบบไหนอยู่ในใจ?