ปีที่กำลังจะหมดไปก็นับได้ว่าเป็นปีที่ทำงานได้อย่างที่ตั้งใจไว้นะ ทำงานเต็มที่โดยตลอด ไม่คด ไม่โกง ไม่เอาเปรียบใคร จิตใจยังเป็นปกติ คำพูดที่อาจไปทำให้คนอื่นขัดข้องหมองใจก็ลดลง..
สัปดาห์ก่อนไปทำงานที่ฉะเชิงเทรา งานเสร็จ ยังไม่ทันสรุป ก็เกิดอาการอาหารเป็นพิษ กินชีวิตซะสองวันสองคืนเต็ม ๆ ตั้งแต่วันพฤหัสบดี แถมวันเสาร์ก็ยังไม่ฟื้น..
วันอาทิตย์พอฟื้นตัวนิดนึงก็ออกไปเที่ยวซะหน่อย หาประสบการณ์แปลกใหม่ กระตุ้นความกระปรี้กระเปร่าซะหน่อย ตีห้ากว่า ๆ วันอาทิตย์ก็ไปเดินการกุศลกับทางกาชาด ที่สวนลุมพีนี เช้า ๆ วันอาทิตย์ ถ้าใครบอกสวนลุมฯ มีแต่คนแก่ ๆ ต้องบอกว่าสาว ๆ ก็เยอะนะ
แต่ชอบที่มีกลุ่มอากง อาม่า มารำไทเก็ก รำพัด กันพรึบพรับ เสียงดัง พร้อมเพรียงกันเชียว. แข็งแรง แข็งแรง
เดินเสร็จก็ไปต่อที่หอศิลป์ กรุงเทพฯ ที่ไปกี่ครั้งก็ยังสวย ช่วงนี้ก็มีนิทรรศการใหม่ ๆ ที่ชั้น 7, 8 และ 9 อยู่นะครับ ลองไปดู ๆ กันนะ ไปคราวนี้ก็ยังคงเดิม คนไทยน้อยเหมือนเดิม แต่อาจเป็นเพราะยังเช้าอยู่ละมั้ง..
นั่งคุยกับต่างชาติหน่อยนึง แบบขำ ๆ ที่ชั้น 7 ตรงที่มีหน้อจอเล่นเกมกบกินแมลง ต่างชาติสองคนเล่นไป หัวเราะไป มีคนไทยนั่งสอนอยู่ข้าง ๆ
กลับออกมา ไปแวะงานเพื่อนพึ่งภาฯ ที่วังสวนกุหลาบ ใกล้ ๆ บ้าน ของกินเยอะนะ แล้วก็ส่วนที่ให้ความรู้หลาย ๆ ส่วน ติดใจอยู่ก็ตรงที่ ส่วนหนึ่งมีการแจกน้ำดื่มในกล่องพลาสเจอไรซ์
โดยอธิบายในเรื่องการนำกล่องกระดาษเครื่องดื่มมาทำเป็นกระเบื้องมุงหลังคา เป็นการรีไซเคิลที่ดีมาก แต่ส่วนขายอาหารขายบนกล่องโฟม จานโฟม พร้อมช้อนพลาสติก
มันขัดกันมากไปไหม? แต่มันขัดความรู้สึกมากเลยนะ ไหน ๆ ก็เน้นเรื่องสิ่งแวดล้อม ทำไมไม่ให้ส่วนขายอาหาร เปลี่ยนไปใช้ภาชนะที่ย่อยสลายง่าย หรือนำกลับมาใช้ใหม่ง่ายกว่านี้นะ
กลับบ้านมาหลับเป็นตาย สงสัยเพิ่งฟื้นจากที่ไม่สบาย ร่างกายเลยอ่อนแอไปหน่อย พักผ่อนเพื่อเตรียมตัวออกไปช่วงเย็นอีกที พอช่วงเย็นก็ออกไปงาน Night at The Museum ตอน หิมพานต์ ที่สถาบันการเรียนรู้แห่งชาติ Museum Siam วันสุดท้ายของงานพอดี งานจัดได้ดีนะ น่าสนใจดี มีการแสดงดี ๆ ด้วย เป็นการเที่ยวพิพิธภัณฑ์ตอนกลางคืนครั้งแรกในบ้านเราของผมนะ ผมว่าจัดแบบนี้ดี ไม่ต้องจัดนานเป็นเดือนหรือเป็นสัปดาห์หรอก
แค่จัดเป็นช่วง ๆ 2-3 วันแบบนี้แหละดีแล้ว ไม่ต้องจัดบ่อยด้วย จะได้มีแนวคิดใหม่ ๆ ที่น่าสนใจ ในการจัดแต่ละครั้ง งานดีมีคุณภาพ ใครมีลูกมีหลานควรพาไปดูนะ ถ้าเขาจัดคราวหน้า
ชีวิตมันต้องเรียนรู้ตลอดเวลาแหละ ถ้าไม่หัดให้เด็ก ๆ รักการเรียนรู้ แล้วอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นกับบ้านเรานะ ไปเมื่อคืนเห็นต่างชาติมามองลอดกำแพงเข้าไปคงสงสัยว่ามีอะไรกัน ก็ไปชวนเขาเข้ามาเที่ยวได้อีก ถึงจะพูดแบบมึน ๆ งง ๆ ก็เถอะ. ร่างกายไม่พร้อมนี่ทำให้สมองช้าจริง ๆ ด้วย
กลับมาบ้านดูข่าวก็ต้องรู้สึกว่าปีหน้ามีเรื่องน่าหนักใจอีกแล้ว จะมีการยกระดับการชุมนุมกัน.. คิดอะไรกันไม่ได้แล้วหรือ.. พอไม่ได้อะไรดังใจ ก็ปลุกระดม.
สำหรับผมแล้วบ้านเราคงยังไม่เหมาะกับระบอบประชาธิปไตยจริง ๆ นั่นแหละ ยังคงความคิดเดิม ผู้คนในบ้านเรายังคงไม่สามารถใช้ความคิดวิเคราะห์ นำความรู้สึก และการถูกชักจูงได้นะ
รวมทั้งยังเห็นเงินสำคัญกว่าสิ่งอื่น ๆ ศักดิ์ศรีไม่มีความหมาย. ความอิสระสำหรับพวกเขาหมายถึงสามารถจะทำอะไรก็ได้ แต่ไม่ได้หมายถึงการทำอะไรก็ได้โดยไม่ไปเบียดเบียนสิทธิของคนอื่น..
การที่มีการชุมนุมกัน ทำให้ผมเสียสิทธิ์ในการเดินทางผ่านถนนนั้น ๆ ไปทำงานโดยอิสระ และรู้สึกปลอดภัย ผมควรจะไปร้องเรียนที่ไหน?
ใกล้จะเข้าสู่ปีใหม่อีกแล้ว ยังไงก็ลองทบทวนการกระทำปีที่ผ่านมา เพื่อพัฒนาตัวเองในปีต่อไปกันนะครับ
อย่าปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับสิ่งเก่า ๆ เดิม ๆ โดยไม่พัฒนา หรือเรียนรู้ใด ๆ เลย.
เปิดใจให้กว้าง ๆ เดินเข้าพิพิธภัณฑ์บ้าง.
พูดคุย พบหา ทำความรู้จักเพื่อนดี ๆ เพิ่มขึ้นอีกซักคน.
ไม่ต้องไปไขว่คว้าเอาอะไรมาเป็นของตนมากนัก.
ออกกำลังกาย เลือกกินอาหารมีประโยชน์ ลดอะไร ๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าทำร้ายร่างกายบ้าง.
ปีหน้าก็ขอให้เป็นปีที่ทุกคนมีความทุกข์น้อยลงโดยทั่วกันนะครับ
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น