วันพฤหัสบดีที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2554

กาแฟบด สดจากธรรมชาติ ชงช้าแต่ว่าอร่อยนะ

เดือนปีผ่านไปไวเหมือนโกหก เผลอแป๊บเดียว ผ่านปีใหม่มาสองเดือน เข้าสู่เดือนมีนาคมแล้ว ผ่านเดือนผ่านปีมาอีกปีหนึ่ง หากรู้จักเรียนรู้หาประสบการณ์ ก็โตขึ้นอีกปีหนึ่ง หรือมากกว่านั้น
หากปล่อยให้วันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ก็อาจจะไม่ได้โตขึ้นเลย.. การเติบโตไม่ได้หมายถึงอายุนะ แต่หมายถึงความเป็นบุคคลน่ะ การที่จะเติบโตขึ้นมาไม่ได้หมายถึงอายุที่มากขึ้นอย่างเดียว แต่หมายถึงจิตใจ ความรู้ อารมณ์ และอื่น ๆ
เดือนที่ผ่านมาตั้งใจไว้ว่าจะไม่เขียนอะไรเลย แล้วหลังจากนั้นจะเขียนให้มากขึ้นกว่าเดิม ถือว่าเป็นการหยุดความคิดของตัวเองเล็กน้อยนะ
หลายเรื่องหลายราวผ่านเข้ามาในหนึ่งเดือน หลากหลายอารมณ์ หลายรูปแบบ และวิธีการ.. ยิ่งมองเห็นก็ยิ่งรู้สึกแปลกแยก..
สองเดือนที่ผ่านมามีเรื่องน่าสนใจที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวผมและมีความเกี่ยวโยงกันอย่างแปลกประหลาด
เป็นเรื่องงานที่มีการย้อนยุค ย้อนเวลา ที่เข้าร่วมถึงสามงาน งานของที่ทำงาน งานของเพื่อนในบอร์ด และงานของสถาบันการเรียนรู้แห่งชาติ
ทั้งสามงานมุ่งเน้นการนำเสนอเรื่องราวที่ย้อนกลับไปในอดีต มีการแต่งตัวย้อนยุค ย้อนเวลา
ช่วงเวลานี้ เราโหยหาอดีตกันมากขึ้นหรือเปล่า อาจเป็นเพราะสถานการณ์ อากาศ สิ่งแวดล้อม รวมทั้งเรื่องอื่น ๆ
ในอดีตที่คนเรายังไม่รีบร้อนเท่านี้.. ยังไม่เห็นแก่ตัวเท่านี้.. ยังไม่โกงกินกันขนาดนี้ ยังไม่มีการแบ่งฝ่าย การเอารัดเอาเปรียบ การหลอกลวง ซึ่งไม่เท่าสมัยนี้
ทั้งที่ในปัจจุบันมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย แต่สิ่งอำนวยความสะดวกพวกนี้ ก็เป็นการเสริมสร้างความต้องการการตอบสนองที่รวดเร็วขึ้นด้วย ทำให้คนเราใจร้อนขึ้น หงุดหงิดง่ายขึ้น เพราะไม่ได้อะไรเร็วตามที่ตัวเองต้องการ เมื่อดำรงชีวิตอยู่ในความรวดเร็วตลอดเวลา ย่อมมองไปข้างหลังแล้วไม่เห็นคนอื่น หรือแม้แต่ตัวตนของตัวเอง
และย่อมเป็นไปได้ถึงการเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น เพื่อให้ตนเองดำรงอยู่ได้ในความเร็วนั้น ๆ และเร็วยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก. ไหลไปตามกระแสสังคมสมัยใหม่ที่เชี่ยวกราก..
ยิ่งมองไปรอบ ๆ ก็ยิ่งเห็นว่าตัวเองขวางโลก ขวางคลอง แต่อาจจะเป็นเรื่องที่คนหลาย ๆ คนเริ่มหันมารู้สึกก็ได้ ว่าอยากจะช้าลงบ้าง
งานสามงานที่บอกไว้ แสดงให้เห็นถึงความโหยหาอดีตและไม่พอใจปัจจุบันอยู่บ้าง เพียงแต่ไม่รู้จะเริ่มที่ไหน จึงเริ่มจากเปลือกนอกก่อน เพียงลอกคราบปัจจุบัน แล้วหาคราบเก่า ๆ เอามาใส่ ก็สุขใจได้ชั่วครั้งชั่วคราว
เราสามารถจะมีความสุขได้ยาวนานกว่านั้นนะ.. ลองปรับเปลี่ยนความคิดความรู้สึกภายในซะก่อน แล้วจะรุ้สึกว่ามีความสุขมากขึ้น
ลองทำอะไรแบบธรรมดา ไม่เร่งรีบดูบ้างนะ เดินเร็ว ๆ ก็มองไม่เห็นดอกไม้ข้างถนน เดินให้ช้าลง คงเห็นความงามมากขึ้น
หลายคนบอกคงบอกว่าเดินเร็วขึ้น ก็ถึงจุดหมายเร็วขึ้น
แต่การถึงจุดหมายนั้น หมายถึงจุดหมายที่เมื่อถึงแล้วไม่ต้องหาจุดหมายต่อไปหรือไม่ ถ้ายังต้องหาจุดหมายต่อไปเรื่อย ๆ ชีวิตก็ยังเร่งรีบอยู่ตลอดเวลานั่นแหละ
ทั้งที่จุดหมายนั้นอาจจะมีไม่กี่จุดที่จำเป็นต่อชีวิตเรา แต่คนเราก็มักจะหาจุดหมายใหม่ ๆ ต่อไปเสมอ ๆ
ถ้าเราช้าลงบ้าง ไปถึงจุดหมายช้าลง แต่เก็บเกี่ยวประสบการณ์ข้าง ๆ รอบ ๆ ได้มากมาย ชีวิตอาจจะมีค่ามากขึ้นก็ได้นะ

วันก่อนเห็นกล้องไลก้า ขายมือสอง ในราคาที่เอื้อมถึงได้ ความอยากได้ก็มีนะ แต่ไม่ได้รีบร้อน..
วันนี้เขาขายไปแล้ว ไม่ได้รู้สึกเสียดาย  ที่ไม่ซื้อในวันนั้น ไม่ทำให้ตัวเองต้องลำบาก ค่อย ๆ เก็บไป วันหนึ่งคงได้เอง..

เหนื่อยมีบ้าง ท้อมีบ้าง แต่มักเป็นเมื่อต้องติดต่อหรือทำงานร่วมกับคนที่เห็นแก่ได้ เห็นแก่ตัว หรือเอารัดเอาเปรียบ... แต่ก็ไม่เคยมีความรู้สึกนั้น ๆ อยู่นานจนกัดกินจิตใจของตัวเองนะ
ทุกวันนี้มีความสุขดี ไม่ต้องแสวงหา หรือตามใคร ปล่อยผ่านบางสิ่ง และ รักษาบางอย่าง

กาแฟกึ่งสำเร็จรูปชงเร็วก็จริง แต่กาแฟบดที่ชงช้ากว่า ก็มาจากธรรมชาติล้วน ๆ และรสชาดดีกว่ามากนะ
เดินให้ช้าลง ชีวิตสุขมากขึ้น

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น