โลกใบใหญ่ ในสายตาของผม (มะระ)

เกือบ 6 ปีก่อน ผมเกิดมาในบ้านเล็ก ๆ พร้อมกับพี่น้อง โดยไม่เคยได้รับรู้ว่าพ่อของผมเป็นใครมาจากไหน ลืมตาขึ้นมาก็ต้องดิ้นรนแย่งกันกินนมแม่ ซึ่งผ่ายผอมจากการที่ต้องอุ้มท้องพวกเรามาโดยที่ไม่มีการเสริมอาหาร หรือบำรุงร่างกายเป็นพิเศษ เมื่อโตมาอีกนิดพอจะเดินได้ก็ต้องแย่งกันกินข้าวเพื่อให้ชีวิตอยู่รอดต่อไป วัคซีนหรืออะไรที่น่าจะได้รับตอนแรกเกิดก็ไม่เคยได้รับ เนื่องจากการที่ต้องต่อสู้ดินรนตั้งแต่แรกเกิด ทำให้ผมมีความหวาดกลัวต่อโลกและคนแปลกหน้าเข้ามาด้วย 

เมื่อผมเริ่มเดินได้เก่งขึ้นและหย่านมแล้ว มีผู้ชายหน้าตาดุ ๆ และผู้หญิงสวย ๆ มาที่บ้านของแม่ผม 

ผมเห็นผู้ชายคนนั้นมองผมตั้งแต่แรกที่เข้ามา แล้วยังไปพูดอะไรบ้างอย่างกับผู้หญิงคนนั้น เธอก็มองมาที่ผมแล้วมองผ่านไปยังหนึ่งในน้องสาวด้วย แล้วผู้ชายก็เดินเข้ามา พยายามจะจับตัวผม ผมพยายามหลบเข้าไปอยู่โต๊ะ แต่ก็ยังไม่รอดพ้นมือเขาไปได้ น้องสาวตัวเล็กของผมก็โดนผู้หญิงคนนั้นจับไปเหมือนกัน ทั้งผมและน้องถูกจับไปขังไว้ในกล่องแล้วพาออกไปจากบ้าน บ้านของแม่ผม บ้านที่ผมเกิดมา นี่ผมจะไม่ได้เห็นหน้าแม่อีกแล้วซินะ ระหว่างที่พวกเขาพาผมกับน้องไป ผมได้แต่นั่งเงียบด้วยความกลัว ส่วนน้องสาวก็ส่งเสียงร้องเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครช่วยเราเลย โลกใบใหญ่นอกบ้านของแม่ ช่างโหดร้าย ไม่มีใครสนใจจะช่วยเหลือเด็กตัวเล็ก ๆ ที่ถูกจับมากันเลยหรือนี่

มะระ กับ มะลิ ตอนอายุ 3-4 เดือน

พวกเขาพาผมมาไว้ที่บ้านอีกหลังนึง บ้านซึ่งดูเหมือนเพิ่งผ่านงานรื่นเริงมาเมื่อวานนี้นี่เอง มีผู้ชายอีกสองคนช่วยกันจับผมกับน้องสาวขังไว้ในกรงไม้ไผ่แคบ ๆ โคนต้นมะม่วง นี่ผมสองคนกับน้องจะต้องโดนอะไรบ้างนะ ในขณะที่น้องสาวผมนั่งตัวสั่นด้วยความกลัว ผมแกล้งทำเป็นนิ่งว่าไม่กลัว แล้วคอยปลอบใจน้องอยู่ตลอดเวลา

ยังดีที่พวกเขายังเอาข้าว เอาน้ำมาให้พวกเรากินแก้หิวบ้าง แรก ๆ ผมก็ไม่กล้ากิน แต่พอน้องผมเริ่มกิน ผมก็กินบ้าง ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้อนาคตตัวเองอยู่ดี รู้แต่ว่ายังไงก็คงต้องท้องอิ่มไว้ก่อน เมื่ออิ่มแล้วผมกับน้องก็เผลอหลับไปตรงโค่นต้นมะม่วงตรงนั้นเอง
รู้สึกตัวตื่นอีกที ด้วยเสียงพูดคุยถกเถียงกัน ผมกับน้องจ้องมองพวกเขาด้วยความตระหนก จนในที่สุดเข้าก็สรุปกันได้แลก็พูดว่า “ชื่อมะระก็แล้วกัน ส่วนตัวเล็กชื่อมะลิ น่ารักดี”

ตั้งแต่วันนั้นหมายไทยพันธ์ทางอย่างผมผมก็ได้ชื่อว่า “มะระ” ส่วนน้องสาวตัวเล็กก็ชื่อ “มะลิ” แล้วก็ย้ายมาอยู่ในบ้านพ่อกับแม่เป็นการถาวร
โลกของผมก็ใหญ่ขึ้นมาอีกนิดนึง ไว้จะมาเล่าเรื่องราวของผมต่อคราวหน้า  ค่อยติดตามกันนะครับ

มะระ ตอนอายุซัก 3-4 เดือน