แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ ความโลภ แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ ความโลภ แสดงบทความทั้งหมด

วันเสาร์ที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2555

พระบรมธาตุเจดีย์


สิบกว่าปีก่อน ช่วงปี 2540 ได้เดินทางลงไปทำงานทางใต้บ่อย ๆ ซึ่งรวมไปทั้งจังหวัดนครศรีธรรมราชด้วย
แน่นอนว่าเมื่อสิบกว่าปีก่อน สิ่งต่าง ๆ ย่อมแตกต่างไปจากปัจจุบัน ร้านชา กาแฟ โรตี มีมากขึ้น แต่ที่มากกว่าคือร้านเหล้าตามซอยเล็กซอยน้อย
อันเป็นผลมาจากช่วงตื่นจตุคามเมื่อหลายปีก่อน ทำให้เศรษฐกิจเมืองคอนคึกคักมาก มีผู้คนมากหน้าหลายตาเดินทางมาที่นี่บ่อย ๆ รวมทั้งผมด้วย
เพียงแต่เหตุของการมาต่างกัน หลาย ๆ คนมาเพื่อตักตวงประโยชน์จากความเชื่อในจตุคาม และความศรัทธาในพระบรมธาตุเจดีย์

ผมมาเพราะการทำงานและเรื่องเที่ยวล้วน ๆ ไม่เคยมายุ่งเกี่ยวกับจตุคามแต่อย่างใด ในสายตาคนนอกแบบผม การบรรทุกจตุคามมาบนรถสิบล้อเพื่อทำการปลุกเสก เป็นเรื่องที่เกินคาดคิด และน่าจะทำให้เกิดปัญหากับถนนโดยรอบและองค์พระบรมธาตุเจดีย์เอง และก็เป็นความจริงตามข่าวเมื่อไม่กี่ปีก่อน

พระบรมธาตุเจดีย์ในช่วงที่จตุคามได้รับความนิยมนั้น เป็นช่วงที่ผมทำเพียงนั่งจิบกาแฟหน้าวัด แต่ไม่เคยเข้าไปชมเลย
และในที่สุดก็เป็นไปตามหลักความจริงที่สุดของโลก เมื่อมีขึ้นก็มีลง เมื่อมีศรัทธาก็มีเสื่อมศรัทธา จตุคามก็เสื่อมความนิยมลง


ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมามีโอกาสไปทำงานที่นครศรีธรรมราชอีกครั้ง ยังคงเป็นเมืองที่มองหาชาวต่างชาติเดินชมเมืองได้น้อยมาก ทั้งที่มีสถานที่น่าสนใจมากมาย อาจเป็นเพราะความงดงามตามหาดทราย ทะเล และเกาะแก่งต่าง ๆ มาบดบังซะหมด
พระบรมธาตุเจดีย์ ในวันที่จตุคามเสื่อมความนิยม กลับดูงดงามยิ่งใหญ่
เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์ ความศรัทธา มองดูน่าเลื่อมใส อาจเป็นเพราะปลอดจากคนที่เข้ามาเป็นเหลือบริ้นเกาะกินกระแสศรัทธา ทำให้ผู้ที่มาต่างก็มองเห็นความเป็นพระบรมธาตุเจดีย์จริง ๆ โดยไม่มีความเป็นจตุคามมาเบียดบัง

วันที่เข้าไปชมพระบรมธาตุเจดีย์ล่าสุดเป็นวันที่กำลังได้ขึ้นบัญชีขั้นต้นสำหรับการเป็นมรดกโลก
พระบรมธาตุเจดีย์มีความเหมาะสมกับการเป็นมรดกโลกที่คนทั่วโลกชื่นชม ทั้งด้านความงดงามและประวัติศาสตร์
หากมีโอกาสก็แนะนำให้ไปชมนะครับ ช่วงหลังนี้พระบรมธาตุเจดีย์งดงามมากจริง ๆ

เมื่อปลอดจากเหลือบริ้นที่เกาะกินกระแสศรัทธา ความงดงามที่แท้จริงก็กระจ่างออกมา
คนเราหากปล่อยให้อคติบังตา ย่อมมองความเป็นจริงไม่เห็นนั่นแหละ

วันอังคารที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

แกงส้มดอกแค แล หมูกระทะ

วันเสาร์ที่ผ่านมาได้ไปกินหมูกะทะ บุฟเฟ่ต์ กินไม่อั้น ราคาเดียว 109 บาท
แน่ละ ไปกันสองคน แล้วก็เป็นคนที่กินไม่เยอะทั้งคู่ แต่ได้เหตุผลที่ว่า มีอาหารให้เลือกเยอะ
ด้วยราคานี้ กินได้ตั้งหลายอย่าง ก็ไปนั่งกินกันสองคน ระหว่างนั้นก็มองดูโต๊ะรอบข้าง
แต่ละโต๊ะ เต็มไปด้วยจานอาหารสด คิดว่าจนเกินกว่าที่คน ๆ หนึ่งจะกินได้นะ
แล้วก็กินกันอย่างหิวกระหาย เหมือนไม่เคยกินมาก่อน หรืออดอยากมาหลายวัน
ผมก็นั่งไปค่อย ๆ กินไป เกือบชั่วโมงก็กลับบ้าน ใช้เวลาไปเกือบ ๆ ชั่วโมง
อิ่มมาก ๆ แต่จานอาหารเล็ก ๆ ที่เอามากินกันก็ประมาณสิบจานได้ละมั้ง

จนกลางคืนก็เกิดอาการอาหารไม่ย่อย ท้องอืด ซะอย่างงั้น เป็นคนเดียวอีก แฟนไม่เป็นไรเลย
นอนไม่หลับ อาจเป็นเพราะกินเนื้อสัตว์มากไปหน่อย ร่างกายไม่ค่อยชิน เลยเป็นอาการแบบนี้
จนวันอาทิตย์ก็ยังเพลีย ๆ ทั้งวัน แล้วก็ไม่อยากกินอะไรอีกด้วย ร่างกายมันเนือย ๆ ไปเลย

ร้านอาหารแบบกินไม่อั้นนี่เป็นร้านที่เล่นกับความโลภของคนนะ
หากคุณเข้าไปในร้านเพื่อกินแค่อิ่ม โดยต้องการกินอาหารหลากหลาย และควบคุมราคาได้ ก็สามารถไปกินได้
เมื่อคุณเข้าไปนั่งลองสำรวจดูรอบ ๆ ตัว คุณจะเห็นคนโลภ ที่กินอาหารมากเกินพอดี
คนตะกระตะกรามที่พยายามยัดทุกอย่างเข้าไปในท้องตัวเองให้มากที่สุด
คนที่พยายามจะเอาอาหารสดบางส่วนกลับบ้าน นี่ หนักหน่อย กินแล้วยังโกงอีก
มองแล้วก็เห็นละว่ามนุษย์ และโลกเรายังคงเป็นอย่างนี้อยู่
เพราะความโลภบังตา บังใจ เลยพยายามกินเข้าไปให้มากที่สุด เพื่อให้คุ้มค่ามากที่สุด

ยังดีนะที่ผมกับแฟนไม่ได้กินเพื่อให้คุ้มค่า ไม่อย่างนั้นผมคงอาการหนักกว่านี้ละมั้ง
แต่ก็ยังสามารถไปกินได้อีกนะ อาหารหลากหลาย ควบคุมราคาได้
แต่คราวหน้าคงลดลงบ้างแล้ว... ทั้งการกินเนื้อสัตว์ และความโลภ

แล้วถ้าเลือกได้ก็ขอไปเก็บดอกแคหลังบ้านมาทำแกงส้มกินที่บ้านอร่อยกว่า....