จิตตก

จิตตกสำหรับผมคือภาวะอาการที่เกิดความไม่มั่นคงในจิตใจ โดยค่อนไปทางเรื่องร้าย ๆ นะครับ ที่ขึ้นหัวเรื่องแบบนี้เพราะเพิ่งเกิดกับตัวเองมาเลย ทำให้ได้คิดว่า ถึงว่าผมจะคิดว่าสามารถควบคุมตัวเองได้ดีพอสมควรแล้ว แต่จริง ๆ แล้วยังไม่ดีเพียงพอที่จะดำเนินชีวิตได้อย่างไม่ประมาท เพราะความที่จิตใจไม่มั่นคงพอ อาจทำให้เราเดินทางไปสู่ทางที่ผิดได้ง่าย ๆ เพราะยังงี้ผมคงต้องพยายามพัฒนาจิตใจตัวเองต่อไปอีกละนะ
เหตุการณ์แรกเกิดที่คลองถม ด้วยความที่เดินดูของเพลิน ๆ พอเงยหน้าขึ้นก็พบรอยยิ้มที่ส่งมาให้ผมโดยตรง จากผู้หญิงคนหนึ่ง เชื่อไหมว่าผมรู้สึกว่าตกใจอย่างแรง ถึงแม้ผมจะเคยเห็นผู้หญิงคนนี้หลายครั้งแล้วก็ตาม เธอเป็นผู้ญิงที่แต่งตัวด้วยเสื้อแขนกุด  กางเกงขาสั้น ทาปากแดง ทาแป้งขาว ผมคิดว่าเธอสติไม่ดีนะ เรื่องนี้ไม่ยืนยัน เมื่อก่อนผมไปคลองถมบ่อย ๆ ก็ไม่เคยเจอนะ เพิ่งเจอช่วงหลัง ๆ นี่เอง ไม่รู้เหตุผลว่าเพราะอะไรเธอถึงพอใจที่จะก้าวออกจากความเป็นจริงไปอยู่ในโลกที่เธอสร้างขึ้นเอง แต่ดูท่าทางเธอก็มีความสุขดี นั่นทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองน่ารังเกียจที่ตกใจเมื่อเธอยิ้มให้ ซึ่งแสดงว่าผมมีจิตใจที่ไม่มั่นคงพอที่จะยอมรับกับทุกบุคคลได้ ซึ่งเป็นส่วนที่ผมคงต้องพัฒนาต่อไปนะ หนทางยังอีกยาวไกล

อีกเรื่องหนึ่งเป็นเรื่องใหม่สด ๆ ร้อน ๆ ของวันนี้ ระหว่างที่ผมขับมอเตอร์ไซค์อยู่แถวโบ๊เบ๊ ผมโดนแท็กซี่เฉี่ยวล้มครับ! แล้วแท็กซี่ส่วนบุคคลคันนั้นก็รีบขับต่อไป... ผมยกรถขึ้นมาขับต่อได้ ไม่ได้บาดเจ็บ ก็คนมันแข็งแรงอ่ะนะ ด้วยความรู้สึกที่หงุดหงิดมาก ๆ เป็นความรู้สึกที่ไม่เกิดขึ้นมานานแล้ว ผมไม่ได้ขับรถประมาท ขับเร็ว หรือขับแทรกไปแต่ประการใด แท็กซี่คันนั้นแซงไปอย่างกระชั้นชิด กระจกข้างเกี่ยวแฮนด์มอเตอร์ไซค์จนล้มลง.... และไม่มีความรับผิดชอบ ที่จะลงมาดูแต่ประการใด... เรื่องเฉี่ยวล้ม เป็นอุบัติเหตุ พอเข้าใจได้ แต่เรื่องที่ไม่สนใจจะดูเลยนี่ รับไม่ได้ อันเป็นเหตุให้หงุดหงิด และมีความคิดที่ไม่ดี ๆ เกิดขึ้น เมื่อความคิดที่ไม่ดีเกิดขึ้น ก็ทำให้การควบคุมตัวเองและจิตใจลดลงไปด้วย ทำให้รู้สึกว่าทำอะไรก็จะไม่ปลอดภัย เลยพาลไม่อยากทำอะไรเลย... จิตตก..
เรื่องนี้เป็นเหตุให้ผมคิดได้ว่า ถึงเราจะไม่ประมาทในการขับรถ แต่ถ้าเราอยู่ร่วมกับผู้อื่นที่ยังประมาทอยู่ เราต้องไม่ประมาทเพิ่มขึ้นเป็นสอง-สามเท่า เพราะให้เกิดความปลอดภัย รวมทั้งใจผมที่คิดร้ายกับคนขับแท็กซี่ นี่ก็ต้องปรับปรุง ใช้เวลาเป็นชั่วโมงกว่าจะให้อภัยได้ ทำให้ใจตัวเองไหม้อยู่กับความแค้น และความคิดไม่ดี เป็นชั่วโมง ๆ
เนื่องจากเหตุการณ์จตตกของผมทั้งสองเหตุการณ์อยู่ในสถานะที่ต่างกัน แต่เกิดอาการที่คล้ายคลึงกัน และเป็นสิ่งที่ชี้ให้เห็นว่ายังคงต้องพัฒนาตัวเองขึ้นไปอีกเยอะเลยสำหรับผม
สองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จะเป็นประสพการณ์ เพื่อการพัฒนาจิตใจตัวเองสำหรับผมต่อไป

ผมอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท อย่างสม่ำเสมอ
เรามาพัฒนาจิตใจไปพร้อม ๆ กันไหม? เริ่มที่การให้อภัยกันนะครับ