กระวนกระวายจากความอยาก

ตั้งแต่กลับจากต่างจังหวัด รู้สึกว่าร่างกายอ่อนแอยังไงไม่รู้ สมองตื้อ... กินอะไรก็ไม่อร่อย
เพิ่งรู้สึกดีขึ้นเมื่อวาน หิวทั้งวัน... วันนี้ก็รู้สึกว่าร่างกายเป็นปกติละ สมองกลับมาปลอดโปร่งเหมือนเดิมแล้ว
ก็มาเขียนบันทึกกันต่อไปได้แล้ว..

เมื่อวานพออาการดีขึ้น ก็รู้สึกว่าเครื่องเสียงที่บ้านเสียงไม่ค่อยดีเลย อยากเปลี่ยน ทั้งที่เครื่องเสียงที่บ้านก็เป็นระดับ 1bit นะ ไม่ได้ซื้อในราคาเต็มหรอก รอเขาโละ ค่อยซื้อมา ความรู้สึกจริง ๆ ก็ว่าเสียงแค่อยู่ในระดับโอเคนะ แต่ช่วงหลัง ๆ ก็ฟังเครื่องเสียงจากที่อื่นบ้าง ฟังคนอื่นวิจารณ์เครื่องรุ่นนี้บ้าง ทำให้รู้สึกไม่พอใจไปด้วย อยากจะเปลี่ยน แต่เมื่อวานพอช่วงบ่าย ๆ ก็คิดกลับมาได้ว่า ทำไมต้องไปฟังคำคนอื่นนะ ใจเราบอกว่าใช้ได้ ก็หมายความว่าใช้ได้ซิ ถึงจะไม่ดีเลิศ ก็ไม่เป็นไร แค่พอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ก็พอ พอคิดได้แล้ว ก็สบายใจขึ้นเองนะ เลิกอยากเปลี่ยนเครื่องเสียงแล้วละ

ต่อมาก็มีความรู้สึกอยากได้ PS3 ขึ้นมาอีกแล้ว กิเลสส่วนนี้คงตัดได้ยากจริง ๆ นะ เพียงแต่ผมยังชะลอมันออกไปอีกได้ ไม่ใช่คนเดิมเมื่อ 4-5 ปีก่อน อีกแล้ว ที่จะเอาอะไร ก็ไปซื้อเลย โดยไม่ศึกษาหรือตรวจดูความต้องการของตัวเองให้ดีก่อน แต่คราวนี้คิดเรื่อง PS3 มาปีกว่า ๆ แล้ว ตัดสินใจได้แล้วว่าจะซื้อ แต่รอดูวิธีก่อนว่าจะเลือกซื้อในลักษณะไหนดี คิดเสียว่าเป็นรางวัลให้กับชีวิตก็ละกัน ชีวิตนี้ให้คนอื่นมาเยอะแล้ว ให้กับตัวเองบ้างจะเป็นไรไปนะ คิดได้แล้วก็สบายใจละ เพราะไม่ได้ตั้งไว้ว่าจะซื้อเมื่อไหร่ แค่คิดว่าซื้อแน่ ๆ เท่านั้นเอง คิดเสร็จ เมลล์ไปบอกแฟนว่าอยากได้ แฟนตอบกลับมาเลย ว่าเดี๋ยวสิ้นเดือนซื้อให้ โอ.... น่ารักใช่ไหม แค่บอกจะซื้อให้ก็ซึ้งมากแล้ว ยังไงก็ซื้อเองแหละ เพียงอยากให้เขามีส่วนร่วมในชีวิตส่วนตัวของเราเท่านั้นเอง แค่เขาเห็นด้วย ก็มีความสุขมาก ๆ แล้ว

ความอยากทั้งสองอย่างที่เขียนไว้ข้างบนนี่ ไม่ได้เป็นความอยากที่เป็นทุกข์แล้ว หมายถึง เป็นความอยากที่ไม่สร้างความกระวนกระวายให้กับผมเลย เพียงแต่สร้างความสงสัยในตัวเองเพิ่มขึ้นเท่านั้น แล้วเมื่อตอบคำถามให้กับตัวเองได้ มันก็สลายไปเอง ได้คำตอบที่ถูกต้องสำหรับตัวเอง ถึงจะไม่ถูกใจคนอื่นก็เถอะ

เมื่อวานยังมีเรื่องที่ทำให้รู้สึกดี ๆ ขึ้นหลายอย่าง อย่างนึงคือ การที่นำเสนองานโครงการใหม่ แล้วปรึกษากับผู้ใหญ่ แล้วเขาให้ความเห็นที่เป็นประโยชน์ อย่างที่เรียกได้ว่าคาดไม่ถึงกันทีเดียว คำปรึกษาที่ได้จากประสบการณ์ของผู้ที่ผ่านโลกมามากนั้นเป็นประโยชน์มาก ๆ เลยนำมาปรับปรุงกับงานเพื่อความสมบูรณ์ขึ้น
ถึงแม้ว่าตัวผมคนปัจจุบัน จะไม่ใช่คนที่เห็นตัวเองเก่งกว่าคนอื่นเสมออีกแล้วก็ตาม แต่หลาย ๆ ครั้งงานที่นำเสนอมักเกิดปัญหาการตามไม่ทันของทั้งผู้ใหญ่และน้อง ๆ เลยทำให้เผลอคิดไปบ้างว่าพวกเขาช่างไม่ตามโลกบ้างเลย ทั้งที่ในความเป็นจริงนั้น ตัวผมในปัจจุบันนี้รู้ดีว่าไม่มีใครเก่งทุกอย่างหรอก ผมอาจจะทำงานที่ตัวเองทำเก่ง แต่ปลูกข้าวไม่เป็น อาจขี่จักรยานเก่ง แต่พายเรือสู้ชาวประมงไม่ได้ อาจปลูกกล้วยไม้ได้ดี แต่ทำอาหารสู้แฟนไม่ได้เลย การที่ผมเผลอคิดดูถูกคนอื่น นั้น ทำให้รู้สึกละลายใจมากที่ ยังสลัดความคิดแบบนี้ไปไม่หมด แต่เชื่อว่าวันนึงมันจะหมดไปได้จริง ๆ
ที่พูดได้แบบนี้นั้น ยืนยันว่าคนเรานั้นสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้จริง เหมือนที่ผมเป็น เหมือนที่เพื่อ ๆ เป็น
คนทุก ๆ คนสามารถเป็นได้ ถ้าตั้งใจจริง

ความอยากได้อยากมีนั้นมีหลายประเภท หากตอบคำถามให้กับใจตัวเองได้ว่าจริง หรือไม่ตริง ควรหรือไม่ควร ได้แล้ว ความอยากนั้นจะกลายเป็นความอยากที่ไม่กระวนกระวาย หรือเผาใจเราให้ไหม้ ให้ร้อนอยู่ตลอดเวลา แต่เป็นความอยากที่ไม่เร่งรีบและมีความสุขได้นะ คิดว่างั้นแหละ