ไร้สาระ ไม่ต้องอ่านก็ได้

เมื่อวานนี้เดินทางมาทำงานที่ขอนแก่น หลังจากไม่ได้มาหลายเดือนแล้ว ออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ก็เกือบบ่ายโมง
เพื่อนมารับประมาณนั้น ก่อนออกจากกรุงเทพฯ แวะกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อเจ้าเดิมแถวบ้าน อืม...รู้สึกเหมือนความอร่อยมันน้อยลงนะ
ก็ขับรถออกมาทางบางบัวทอง แล้วไปสระบุรี ก็เจอฝนตกหนักเลย แล้วก่อนเข้าโคราช ก็ไปทางบายพาสขอนแก่น แวะที่ปั๊ม ปตท. ใหญ่ ๆ
นั่งกินกาแฟไปคุยกันไป เกี่ยวกับเรื่องการทำมาหากินเนี่ยแหละ ว่าอยากทำอะไรดี อย่างโน่น อย่างนี้จะดีไหม?
นั่งกันเป็นชั่วโมง แล้วก็ขับรถเข้าขอนแก่น ช่วงเมืองพล ก็แวะปั๊มเข้าห้องน้ำอีกที เจอเขาขายหม่ำ เลยถามเพื่อว่าสนใจไหม?
แน่ละ ไม่ซื้อทั้คู่ ก็กินไม่เป็นนี่ แล้วเพื่อนที่ขอนแก่นก็โทรมาว่าจะมาเจอที่โรงแรม พอถึงโรงแรม เช็คอินเสร็จ ก็ไปกินราดหน้าที่หลังโรงแรม ซื้อขนมเสร็จก็เข้าห้อง
โทรหาแฟนนิดหน่อย แล้วก็นอน ซัก 4 ทุ่มมั้ง
วันนี้พอตื่นก็ไปกินโจ๊ก, ข้าวจี่ (ขนมปังใส่กุนเชียงกับหมูยอ แล้วปิ้ง) แล้วก็กาแฟ อิ่มจนแน่นเลย
แล้วก็ไปทำงานตอนทำงานก็ได้แต่คิดว่า คนเรานี่จะสามารถไม่พัฒนาตัวเองได้แค่ไหนกันนะ ขอบอกไว้ก่อนนะ ว่าผมเป็นคนที่เชื่อว่า
โลกนี้ไม่มีคนโง่ มีแต่คนช้า คนที่พยายาม แล้วก็คนไม่พยายามเท่านั้น แต่การทำงานวันนี้ เหมือนจะสั่นคลอนความเชื่อนี้ซะหน่อยแล้ว อา... เหนื่อยนะ
ตอนเที่ยงเข้าไปกินข้าวใน มหาวิทยาลัยขอนแก่น ไม่อร่อยเลย ซื้อกาแฟกินต่อ ไม่อร่อยหนักเข้าไปอีก วันนี้มันวันอะไรกันว้อย!!
กลับมาทำงานต่อ พอเลิกตอนเย็น เพื่อนลืมเอากางเกงในมาเลยไปซื้อในโลตัส แล้วก็กลับมากินข้าวมัน, ไก่, ขาหมู, เกาเหลาต้มยำ อิ่มมาก ๆ เลย 2 คน
แล้วก็เข้ามาเนี่ย ว่าจะอาบน้ำแล้วโทรศัพท์หาแฟนที่รักซะหน่อย

อืม วันนี้ไม่มีความรู้สึกที่จะสร้างสรรค์ตัวเองเลย ไร้สาระจัง... แปลกนะ