วันจันทร์ที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2552

วันเกิด

เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดของผม อืม... ก็แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะ ความรู้สึกก็เหมือนเดิม ไม่ได้รู้สึกแก่ไปด้วย
ปกติ สำหรับผมวันเกิดก็เป็นวันที่ต้องคิดว่าจะตั้งใจทำอะไรดีในปีที่จะแก่ขึ้นอีกแล้ว เหมือนเป็นการให้คำสัญญากับตัวเองนั่นแหละ ให้สัญญากับตัวเองว่าจะทำอะไรดี ๆ หรือเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง ปีละ 2 ครั้ง คือปีใหม่ กับวันเกิด ก็อย่างน้อยก็คงมีสิ่งดี ๆ เพิ่มขึ้นปีละ 2 อย่างละนะ
วันเกิดนี่ผมไม่ชอบไปฉลองวันเกิดที่ไหน วันเกิดนี่เป็นวันที่ควรคิดถึงพ่อแม่ที่ให้กำเนิดและทำสิ่งที่เป็นมงคลกับชีวิตนะ วันสาร์เลยเตรียมตัว ไปซื้อของจะทำบุญ ถวายสังฆทาน ไม่ได้ไปซื้อสำเร็จนะ ก็ค่อย ๆ ไปซื้อผ้าขนหนู, สบง, อังสะ, มีดโกน, สบู่, แปรงสีฟัน, ยาสีฟัน, ยาสามัญประจำบ้าน, ยาสระผม (เอาไว้ตอนวันโกน) อ้า... จำได้แค่นี้แหละ ตอนไปซื้อจอดรถอยู่ข้างถนน ก็โดนรถเชี่ยวอีก ก็คงผิดทั้งคู่แหละ ผมก็จอดเกือบช่วงทางโค้ง พี่เค้าก็ลืมดูข้างซ้าย ก็เลยคุยกันดี ๆ แล้วก็แยกย้ายกันไป ถือว่าฟาดเคราะห์ไป เป็นคนไทยนี่ก็ดีอย่างนะ เวลาเกิดปัญหา หรืออะไรหนักอกหนักใจนี่ ก็ว่าฟาดเคาระห์บ้าง กรรมเก่าบ้าง นี่เป็นข้อดีที่เกิดเป็นคนไทยนะ เพราะมันจะทำให้เกิดการเห็นอกเห็นใจกันน่ะ ส่วนกับข้าวใส่บ้าน แฟนก็หัดทำหมูอบ อาหารโหรดของผมให้ โดยไปถามแม่ผมว่าทำยังไง แล้วพอทำเสร็จก็ได้รสชาดเหมือนแม่ทำเลย พ่อกับแม่ผมก็ชมกันใหญ่ แฟนผมแทบเดินออกจากบ้านแม่ไม่ได้ (หน้าบาน) ของสังฆทานที่ซื้อมาก็เอามาบรรจุกันเองที่บ้านช่วยกันห่อลงในถุงพลาสติก 2 ชั้น เสร็จแล้วดูดีขึ้นมาทีเดียว (ลืมถ่ายรูปไว้นะ) เสร็จแล้ว ก็เอาลอดช่องใส่ถ้วยไปให้พอกับแม่ แล้วนั่งคุยกันอยู่ซักพัก ได้ยินเสียงมะลิ กับมะระ เห่าที่บ้าน เดินกลับมา อ้าว! มีเพื่อนมาที่บ้าน บอกมาสุขสันต์วันเกิด แล้วก็มีตามมากันเรื่อย ๆ ก็ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนนะที่มา กลับกันก็เกือบตีสามแล้ว
ที่ตั้งใจไว้ว่าจะทำบุญตอนเช้า แล้วไปบริจาคเกล็ดเลือดต่อ เลยเหลือแค่ทำบุญตอนเช้าพอ นอนดึกแบบนี้คงไปไม่ไหวแล้วละ นอกจากนั้น ผลของการนอนดึก ยังทำให้เบลอ ๆ แล้วก็ปวดหัวทั้งวันอีก นี่ขนาดไม่ได้กินเหล้า กินเบียร์นะ (ก็ตั้งใจไว้ว่าจะไม่กินแล้วนี่) ยังรู้สึกไม่ดีจากการนอนดึกเลย สงสัยว่าตอนวัยรุ่นนี่ ผมไปเที่ยวยันเช้า บ่อย ๆ ได้ยังไง?
ทำบุญตอนเช้าเสร็จกลับมากินข้าว เก้าโมงก็นอนแล้ว ตื่นมา 11 โมงกว่า ก็ออกไปซื้อเป็ดย่างมาให้พ่อแม่กิน ฉลองวันเกิด แล้วก็กลับมากินข้าวกับแฟน ตอนเย็นก็ช่วยพี่สาวทำงานนิดนึง จัดหน้าเอกสารประกอบการบรรยายของเขาหน่อยแต่ทำเยอะไม่ไหว สมองไม่วิ่งเลย อืม... นอนดึกนี่เลิกกันเลย ทำอะไรไม่ได้นี่ทำให้หงุดหงิดนะเนี่ย เลยกินยานอนดูบอลดีกว่า...

ขอบคุณพ่อแม่ ที่ให้กำเนิด ขอบคุณเกด ที่เกิดมาเพื่อเป็นที่รัก ขอบคุณเพื่อน ๆ พี่ ๆ ทุกคนที่รักและเป็นห่วง
ขอบคุณที่ได้เกิดมา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น